วันพฤหัสบดีที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2558

SS2 ► Rapper's wife ◄ 22 ► Rose

NC 


            มือหนาเลื่อนไปคลายปมผ้าขนหนูผืนสีขาวที่พันกายบางเอาไว้อยู่ ....เซฮุนใช้ศอกของตนเองเท้าแขนกับเตียงนอนเอาไว้กักร่างของอีกคนเอาไว้ในอ้อมกอด ส่วนมือซ้ายที่เหลืออยู่ก็ค่อยๆเปลื้องผ้าขนหนูออกช้าๆ ปัดป่ายมันออกราวกับแกะห่อของขวัญชิ้นงาม เผยให้เห็นเป็นทรวดทรงองค์เอวที่สวยงามผิวเนียนจนออกแดงของลู่หานมันยิ่งทำให้เซฮุนอยากจะฟัดให้ช้ำ แต่ก็ต้องห้ามใจไว้

            ค่อยๆเลื่อนมือไปจับมือซ้ายของลู่หานให้มาวางเอาไว้ที่กระดุมเม็ดแรกที่ถัดมาจากลำคอยาวของเขา ... ลู่หานรู้หน้าที่ดีว่าเซฮุนให้ทำอะไรนิ้วเรียวค่อยๆปลดกระดุมของเซฮุนออกทีล่ะเม็ดๆ จนหมดทั้งเสื้อเชิ้ต

“รู้ป่ะ ทำไมพี่ต้องใส่เชิ๊ตสีขาว แล้วทำไมเชิ๊ตสีขาวในตู้พี่ถึงมีหลายตัว“

“คะ?“ ร่างบางเม้มปากก่อนจะหนีบเรียวขาขาวแน่นในยามที่มือหนาเริ่มเลื้อยลงเป็นปูไต่ไปที่เนื้อโหนกนูนใจกลางตัวของลู่หานแล้ว

“พี่บริสุทธิ์ใจไง รอยลิปสติกของผู้หญิงอื่นจะไม่มีวันแปดเปื้อนที่ตัวของพี่เด็ดขาด....แต่เสื้อตัวนี้มันจะเปรอะเปื้อนด้วยลิปสติกของแฟนพี่เท่านั้น“

“อื้มม....“ เซฮุนค่อยๆเลื้อยตัวลงไปประกบจูบที่กลีบปากบางอีกครั้ง คราวนี้บทรักเริ่มต้นขึ้นอย่างจริงจัง

            แขนเล็กค่อยๆสอดขึ้นมาคล้องคอของเซฮุนหลวมๆ ดึงรั้งให้อีกคนเชยชมร่างกายของเขาอย่างสาสมแก่ใจ ปลายจมูกแหลมซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวของอีกคนออกแรงดูดจนเป็นรอยแดงจ้ำพอให้เห็นเป็นร่องรอยอยู่บ้าง ...

“ฟืด....“ เสียงสูดดมตามผิวเนื้อของลู่หานดังขึ้นมา

            มือหนาเลื่อนลงไปปลดกางเกงของตัวเองออกตอนไหนไม่รู้ รู้แค่เพียงว่าตอนนี้ลู่หานแทบไม่มีแรงแล้วยอมปล่อยให้อีกคนทำตามอำเภอใจ.... ลิ้นแข็งๆตวัดเลียที่เนินอกของลู่หานไปมาเรื่อยจนมาถึงร่องอกลู่หานก็แทบจะบ้าตายอยู่แล้ว

“รักพี่ไหม? อืมม ลิ้นร้อนตวัดเลียที่ยอดอกซ้ายของลู่หานไปมาอย่างนึกสนุก

            นิ้วเรียวอีกข้างก็บดขยี้ยอดอกอีกข้างตามไปด้วย เสียงร้องครางกระเส่าในลำคอเริ่มดังขึ้นมาจนเซฮุนเริ่มสนุกด้วยแล้ว ... นิ้วเรียวจึงค่อยๆเลื่อนจากยอดอกของอีกคนเปลี่ยนเป้าหมายไปยังร่องรักสีแดงของลู่หานที่ตอนนี้มีน้ำไหลเยิ้มออกมาจนเริ่มเปรอะเตียงนอนเต็มไปหมดแล้ว ...

            ลู่หานไวต่อความรู้สึกกับเรื่องแบบนี้ ...เป็นเพราะเซฮุนสอน ....

            นิ้วกลางแข็งๆของเซฮุนค่อยๆขยี้ที่ติ่งเนื้อตรงนั้นแรงๆจนลู่หานร้องซี๊ดออกมาอ้าขาออกกว้างอย่างไม่นึกอาย ยิ่งกว้างเท่าไหร่เซฮุนก็ยิ่งขยี้ที่เนื้อตรงนั้นแรงขึ้นเท่านั้น

“อ๊ะ .. ฮื้ออ ...อ๊ะ อ่า...อ่า...“

“ตอบพี่หน่อยสิคะคนดี รักพี่ไหม?“

ฮื้ออ...รัก รักพ..พี่..งื้อ“ ลู่หานเหมือนจะงอแงแล้วที่อยู่ๆร่างสูงก็ผ่อนจังหวะนิ้วเอาแต่จะสนใจคำตอบของลู่หานลูกเดียว...

“ทำไมน่ารักอย่างนี้อ่ะ.. คืนนี้ลู่หานน่ารักกับพี่มากเลยรู้ตัวไหม“ เซฮุนกดหอมลงที่ข้างแก้มเนียนแรงๆให้ชื่นใจ

“ขอขึ้นได้ไหมคะ....“

“อ..อะไรนะ?“ เซฮุนถอนใบหน้าออกมาจากซอกคอของอีกคนทันทีที่ได้ยินประโยคเด็ดสั้นๆนั้น

“เอาจริงดิ?“

            สายตาก็บอกว่าไม่เชื่อนะ แต่ก็ล้มตัวลงนอนแล้ว ... ลู่หานพยักหน้ารัวๆก่อนจะพลิกตัวเองขึ้นมานั่งทับตักของเซฮุนเอาไว้ ชั้นในสีดำของเซฮุนที่ยังไม่ได้ถอดตอนนี้ส่วนหน้าของมันนูนขึ้นมาได้รูปแล้ว ... แค่มองแค่นี้ลู่หานก็ดูออกว่าส่วนนั้นของเซฮุนถูกจัดวางเอาไว้แบบไหน

“จำคืนนี้ไว้ดีๆนะคะ... ลู่จะเป็นเด็กดีของพี่แค่คืนเดียว แค่คืนแต่งงานของเราเท่านั้น“

“อ่า...เสี่ยวลู่อ่า“ มือหนาลูบขึ้นลูบลงที่บั้นท้ายมนไปมาเพื่อระบายอารมณ์

หนูยอมเจ็บเพื่อพี่คนเดียวนะคะ..อ๊ะ!“

            ลู่หานแทบจะไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรอีก พอจบประโยคร่างบางก็ควักท่อนกายของอีกคนออกมาแล้วจัดการสอดใส่เข้าใปในช่องทางที่ชุ่มไปด้วยน้ำรักของเขาทันที ... สะโพกบางออกแรงขย่มขึ้นลงอย่างรู้จังหวะเพราะพี่เขาชอบท่านี้ ร่างบางถึงทำ เจ็บแค่ไหนก็ยอม

“ฮื้อ ฮะ....“

“อ่า....“ เซฮุนแลบลิ้นเลียกลีบปากของตนไปมา ส่งสายตาขึ้นไปมองหน้าอกบางที่สั่นกระเพื่อมเพราะแรงรักที่โหมกระหน่ำ ยิ่งนานขึ้นลู่หานยิ่งเร็ว จนกระทั่ง...

“อ๊ะ....อื้อออ.....ฮ๊ะ....อื้อ....“

“อ้า!!!!!“ เวลาผ่านไปเพียงไม่นานเซฮุนก็จัดการปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวของลู่หานทันที...

            แต่พอถึงจังหวะที่ลู่หานจะถอนกายออกร่างสูงกลับไม่ยอมบังคับให้อีกคนแช่กายเอาไว้อยู่อย่างนั้นไม่ให้ถอนออก ร่างบางไม่เข้าใจว่าทำไม มันอึดอัดมาก แต่มันก็รู้สึกดีมากเช่นกัน ร่างบางเลยโน้มตัวลงไปซบอกของเซฮุนเอาไว้

            กรีดเล็บทั้งห้าลงที่กลางเนื้ออกแน่นๆ จนเป็นทางยาว หอบหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้า น้ำตาก็พลันไหลลงมาเป็นสายเพราะความเจ็บปวดแต่ก็รู้สึกดีอยู่ไม่ใช่น้อย

“เขาว่ากันว่าถ้าแช่กายไว้ในร่างนานๆ ....อาจจะได้ลูกชาย“ เซฮุนหัวเราะออกมาอย่างนึกสนุก พร้อมกับใช้มือลูบกลุ่มผมของลู่หานไปมาเบาๆ

“งือ....“ ร่างบางไม่ตอบ เอาแต่ร้องงือๆใส่เซฮุนอย่างเดียว

“ไม่ต้องกลัวไปหรอก เธอก็รู้ว่าขนาดของพี่มันสมควรจะได้ลูกชายอยู่แล้ว“

            เซฮุนรู้ดีว่าถ้าอยากได้ลูกชายก็ต้องแช่กายไว้นานๆ ถ้าจะให้ดีตรงนั้นก็ต้องยาวพอที่จะส่งเชื้อไปให้ลึกที่สุดด้วย ซึ่งสำหรับขนาดของเซฮุนแล้วนั้นมันไม่ใช่เรื่องยากเลย แค่รอดูผลเท่านั้นแหละลูกชายลูกสาวเขาก็ไม่เกี่ยง แค่เกิดมาจากเขาทั้งสองคน เซฮุนก็รักทั้งนั้น

“ถ้าหายเหนื่อยแล้ว ..... 6 9 ให้พี่ต่อเลยนะคะ“ 



กลับไปอ่านต่อนะจ๊ะที่รัก 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น