Taoho
NC
ร่างบางส่ายหัวไปมาพยายามปฏิเสธทุกอย่าง
แต่ร่างสูงกลับบีบมือบางแน่น
ก่อนจะเลื่อนเก้าอี้เข้าไปใกล้ๆกับตัวของเธอมากขึ้นกว่านี้
มือหนาค่อยๆจับเอาท่อนขาขาวทั้งสองข้างของเธอพาดบ่าหนาเอาไว้
มือหนาค่อยๆเลื่อนกระโปรงรัดรูปขึ้นไปเหนือต้นขา ค่อยๆเลื่อนขึ้นๆ
ร่างบางก็ดูเหมือนจะให้ความร่วมมือซะด้วย
ค่อยๆขยับยกสะโพกขึ้นทีละข้างๆ
เพื่อให้ร่างสูงรูดมันขึ้นไปจนพ้นสะโพก ... ไม่รอช้า
นิ้วเรียวค่อยๆเกี่ยวชั้นในตัวขาวของเธอลง ปลดมันลงมาเรื่อยๆ
จนมันร่วงลงไปกองอยู่ที่พื้น ทำให้ตอนนี้ใบหน้าของชายหนุ่มกำลังอยู่ในระดับเดียวกับส่วนนั้นของจุนมยอนพอดิบพอดี
“ฉัน...“
“ไปล็อคประตูก่อนนะคะ“ ร่างบางพยายามเอ่ยบอกอีกคนแล้วหนีบขาเข้าหาตัว
แต่ก็ไม่เป็นผล
เพราะว่าตอนนี้ใบหน้าคมค่อยๆเคลื่อนเข้ามาหาจุดศูนย์กลางของส่วนลับของผู้หญิงแล้ว
“มัน...ไหลเองนะ“ มือบางประคองข้างแก้มเนียนของชายหนุ่มเอาไว้
จื่อเทาได้แต่ยกยิ้มแล้วค่อยๆจรดปลายลิ้นลงที่ติ่งเล็กๆที่เป็นจุดเสียวของผู้หญิงทันที
“อ๊ะ....“
“อื้มมมม...“ เสียงชื้นแฉะค่อยๆส่งเสียงออกมา
ในยามที่ร่างสูงค่อยๆลงลิ้นกับส่วนนั้น น้ำใสๆค่อยๆไหลออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน
จะบอกว่ามีอารมณ์ก็ใช่ ตอนนี้เธอควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว
ยิ่งร่างสูงรัวลิ้นลงมาแรงแค่ไหน
ร่างบางก็ยิ่งปล่อยน้ำออกมาจากส่วนนั้นมากยิ่งขึ้น
“อ๊า...เทา...อื้อ เสียว...แรงๆ“
“ซี๊ดด....“ เสียงสวบซาบดังขึ้นมา ยิ่งรัวลิ้นแรงเท่าไหร่
กายบางก็ยิ่งบิดเร้ามากขึ้นเท่านั้น
นี่สินะคือที่มาของคำว่าร่างกายคนเราสามารถยกได้ด้วยลิ้น
... และตอนนี้ลิ้นของเทากำลังยกสะโพกของร่างบางให้ลอยขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ ...
“เสียวจัง อ๊ะ....เอาอีก....อื้อออ“
“ยิ่งเลีย ยิ่งไหล...คิดถึงครั้งแรกของเรา ตอนนั้นเธอร้องดังมากเลยนะ“
จื่อเทาผละใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำกามของจุนมยอนออกมา
ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วผลักร่างบางให้นอนราบลงไปกับโต๊ะกว้างๆที่เธอนั่งอยู่ทันที
“นายทำฉันเลือดออก“ ร่างบางอดที่จะก่นด่าอีกคนไม่ได้
จังหวะนั้นเองที่สายเข็มขัดที่คาดเอวร่างสูงอยู่ร่วงลงไปกระทบพื้นปูนที่ยืนอยู่ทันที
“หึ...เปิดซิงเด็กม.6 ไม่ใช่เล่นๆนะครับ“
ใบหน้ากวนโทสะยกยิ้มขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์ ร่างสูงค่อยๆล้วงท่อนกายขนาดใหญ่ออกมา
ก่อนที่จะนำมันไปจ่อที่จ่อทางด้านหน้าของจุนมยอนทันที
“จะไม่เปิดทางหน่อยเหรอ“ ผงกศีรษะขึ้นมาถามร่างสูงอย่างรีบเร่ง
เพราะเกรงว่ามันจะเป็นเหมือนเช่นครั้งแรกของเราที่ได้พูดกันเอาไว้
“เอานิ้วเธอมาสิ“ ร่างสูงเอ่ยบอก
“ไม่“
“งั้นใส่นะ...“
กายแกร่งค่อยๆแทรกเข้าไปในร่างของจุนมยอนช้าๆ
ในจังหวะที่ค่อนข้างจะยากลำบากเพราะไม่ได้เบิกทางมากก่อน
“อ๊ะ...เจ็บ ฮื้อออ.....เอาออกก่อน“
“ถ้าไม่เจ็บ มันจะลบรอยพวกนั้นได้ไหม!“ ยิ่งหวนคิดไปถึงผู้ชายคนนั้น
เอวหนาก็เริ่มสอบเข้าหากายบางอย่างรุนแรงทันที
“ไม่เอา ฮืออ“
“เลือดของเธอ จะชะล้างร่องรอยชั่วๆพวกนั้นเอง!“ กระแทกกระทั้นเข้าไปอย่างรุนแรง
จนตอนนี้เลือดสีแดงไหลรินออกมาตามซอกขาของจุนมยอนแล้ว เธอกลัว...กลัวว่าเรื่องในอดีตมันจะย้อนกลับคืนมาเหลือเกิน
“เทาฉันเจ็บ!! อ๊ะ“
“อื้อ!!!!! ฉัน...จะ...อื้อ...ทำให้เธอลืมมันซะ!!!“
“อ๊ะ ฉันไม่ได้เจ็บเพราะเขา แต่ฉันเจ็บเพราะนาย!...พอเถอะเทา! ฉันคิดถึงลูก...“
“เธอไม่ได้เอาลูกออกใช่ไหม จุนมยอน!!! ลูกของเรา!“
“เขาตายไปแล้ว...ฮือ....“
กลับไปอ่านต่อนะจ๊ะ
