Special Hunhan : My turn to cry : Remake for Rapper's wife
NC
“ฮึก....ไม่ เซฮุนถอดนะ เดี๋ยวพี่ถอดให้แล้วจะทำอะไรพี่ก็ได้”
น้ำหูน้ำตาไหลพูดออกมาเหมือนคนบ้า
มือบางก็สาละวนอยู่กับกางเกงของเซฮุน
ด้วยความที่มันเป็นกางเกงยีนส์ทำให้มันถอดค่อนข้างจะยาก
ลู่หานเลยโมโหร้องไห้ออกมาเพราะความอดทนที่เริ่มหมดไป
โมโหที่ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจจนในที่สุดลู่หานก็โผเข้าซบที่หน้าท้องของเซฮุนแล้วร้องไห้ออกมาจนได้...
“ผมยอมให้พี่ทำผมเจ็บเป็นครั้งสุดท้าย...แต่ผมไม่ยอมให้พี่เจ็บเพราะผมอีก
เข้าใจไหม...”
มือหนาลูบหัวของคนที่อยู่ด้านล่างที่กำลังกอดเอวเขาอยู่
เซฮุนที่กำลังอยู่ในท่าคุกเข่าสูงได้แต่ก้มลงมามองอีกคน
ทั้งน่าสงสารแต่ก็ไม่อยากทำ...
“ไม่...ฮือ...ไม่.........”
ใบหน้าเล็กส่ายหัวไปมาที่หน้าท้องของเซฮุน จนร่างสูงถอนหายใจออกมา
แล้วจัดการถอดเสื้อผ้าออกเอง
รวมไปถึงของลู่หานด้วย ...
ร่างสูงกดร่างให้ลู่หานนอนลงไปบนที่นอนอีกครั้ง
เลื่อนตัวลงมาทาบทับก่อนจะยกขาทั้งสองให้ตั้งชันแล้วโอบกอดร่างบางเอาไว้
กอดให้แน่นที่สุด ถ้าลู่หานแหลกคาอกของเขาได้เขาคงทำไปแล้ว
“ครั้งสุดท้าย...ที่ผมจะเป็นของพี่
พี่เป็นของผม...ครั้งสุดท้ายแล้วนะที่ร่างกายนี้มันจะเป็นของผมคนเดียว....พี่อย่าลืมคืนนี้ของเรานะ
อย่าลืม....”
หยดน้ำตาไหลลงมาบนแก้มบางของลู่หานในขณะที่ส่วนแข็งขืนของเซฮุนก็ค่อยๆสอดแทงเข้ามาในร่างของลู่หานช้าๆ....
บทรักทั้งน้ำตามันเจ็บปวดยิ่งกว่าครั้งไหนๆ.....
“ฮื้อออ....อ๊ะ.....” ลู่หานร้องไห้หนักขึ้นเมื่อเอวบางถูกกระแทกย้ำๆ
ร่างกายที่ต้องการเซฮุนลู่หานเกลียดตัวเองที่ปล่อยให้หัวใจอยู่เหนือความรู้สึก
... ลู่หานรักเซฮุนมาก รักทุกอย่างเกินกว่าที่เขาจะทิ้ง....รักเหลือกัน
“อ่า...พี่....อย่าไปนอนกับใคร....อ่า....ผมหวงพี่มากนะ”
เซฮุนร่อนเอวกระแทกใส่ช่องทางด้านหลังของอีกคนแรงๆ
มือหนาก็ประคองเอวคอดของลู่หานเอาไว้ เสียงร้องไห้
อีกทั้งเสียงครางก็ดังลั่นผสมปนเปกันจนแทบแยกไม่ออกว่าตอนนี้ทั้งคู่กำลังรู้สึกยังไง...
“พี่จะเป็นของนายคนเดียว ฮือ....”
ลู่หานรั้งคอของคนด้านบนลงมาจูบ
กอดจูบกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
เอวบางก็สวนกลับไปในยามที่รู้สึกว่าเซฮุนเริ่มผ่อนแรง แต่ลู่หานยังอยากได้ ...
ยังอยากจะให้มันอยู่ในนั้นต่อไป
“ฮึก...ผมรักพี่ว่ะ!!! พี่ได้ยินป่ะว่าผมรักพี่!!!!!!!!”
เซฮุนตะโกนใส่ข้างหูของลู่หาน
ก่อนที่ร่างบางจะพลิกร่างของเซฮุนให้นอนลงแล้วเป็นฝ่ายขึ้นให้ซะเอง ....
ขาเรียวยาวแหกออกกว้าง
เผยให้เห็นแท่งสีชมพูของลู่หานที่มันฟาดไปมากับหน้าท้องของเซฮุน
มือบางเลื่อนตัวไปที่ส่วนนั้นของอีกคนแล้วเลื่อนมือไปจับมันตั้งเอาไว้ค่อยๆหย่อนสะโพกลงไปแล้วกระแทกลงแรงๆหนึ่งที
“อ๊า!!!!! ลู่หาน.....” เซฮุนกัดปากแน่น
ไม่มองหน้าลู่หานที่กำลังขึ้นให้เขาอยู่
ไม่อยากมองหน้าของลู่หานตอนนี้เพราะภาพความทรงจำของเขามันกำลังแล่นกลับมา
ลู่หานขย่มกายอยู่บนส่วนนั้นของเซฮุนเหมือนคนไร้สติ
ลู่หานพยายามทำให้เร็วและลึกที่สุดเพราะคิดว่าเซฮุนชอบ แต่หารู้ไม่ว่า
ตอนนี้เซฮุนเจ็บปวดมาก
ทำไมต้องมาทำให้รัก
ทำไม...ถึงยังรักอยู่แบบนี้....
“เซฮุนนา....ฮืออ.....” ลู่หานร้องครางเสียงสั่น ตัวก็ยังโยกอยู่บนร่างของเซฮุนอยู่อย่างนั้น
แรงรักของทั้งสองมีแต่เพิ่มขึ้นมามากขึ้นเรื่อยๆ
ไม่มีใครอยากปล่อยมือ มีแต่ยิ่งรักมากขึ้นไปอีก
“ฮึก....อ๊ะ......”
ลู่หานโน้มตัวลงมากดจูบที่ปากของเซฮุนอีกครั้งก่อนจะบิดสะโพกไปมาส่วนนั้นก็ถูไถอยู่ที่หน้าท้องของเซฮุนจนร่างสูงสัมผัสได้ถึงน้ำเปียกๆที่ไหลออกมาจนเต็มหน้าท้อง
ลู่หานคงจะปล่อยออกมาแล้ว เซฮุนก็เช่นกัน...
“ขอบคุณที่ยังน่ารักกับผมนะคนดี....”
เซฮุนยกมือขึ้นลูบหัวของลู่หานเบาๆ
ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นพร้อมกับร่างบางที่ยังกอดก่ายเซฮุนอยู่ ร่างสูงกางขาออก
โดยที่ส่วนนั้นยังคาอยู่ที่ช่องทางหลังของลู่หานอยู่ส่วนขาเรียวของร่างบางตอนนี้ก็กอดรัดเอวหนาของเซฮุนเอาไว้
ไม่ยอมไปไหนเลย
“เราหยุดกันมั๊ย....”
เซฮุนซบหน้าลงกับอกของลู่หานในขณะที่สายตาของร่างบางก็ก้มลงไปมองส่วนที่เชื่อมกันอยู่
“ไม่...ฮึก...พี่รักเรานะ....” ดันช่องทางหลังให้กลืนกินส่วนนั้นของเซฮุนเข้าไปอีก
“รู้มั๊ย...ว่ายิ่งทำแบบนี้กัน ผมยิ่งไม่อยากปล่อยพี่ไป”
เซฮุนกอดร่างลู่หานเอาไว้แน่น
แม้เป็นเวลาเพียงสั้นๆแต่มันคือความสุขครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ
เหมือนจมอยู่ในความฝัน เหมือนเขาหลอกตัวเอง
แต่ก็ยังจะทำเช่นเดียวกับลู่หานที่รู้ว่ายิ่งทำมันจะยิ่งตัดใจจากกันยาก
แต่ก็ยังจะยอมให้มันเป็นแบบนี้
... ลู่หานคือคนที่ใจร้ายที่สุดของเรื่องนี้....
“อ๊ะ.....”
ลู่หานแค่ไม่อยากเสียเซฮุนไป
ในเมื่อลู่หานไม่ยอมเซฮุนก็จะทำมันจนถึงที่สุด จะอยู่ด้วยกันจนวินาทีสุดท้าย
พวกเขาจะเป็นคนๆเดียวกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ...
เวลาเริ่มหมุนไปเรื่อยๆ
นาฬิกาที่ไม่หยุดเดินก็เหมือนกับร่างสองร่างที่ไม่หยุดเคลื่อนไหว เซฮุนไม่หยุดลู่หานก็ไม่หยุด
บทรักที่เขามีให้กันและกันจนถึงช่วงเช้าของอีกวัน
กลับไปอ่านต่อนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น