วันเสาร์ที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558

SS2 ► Rapper's wife ◄ Hunhan ► Weight Training

NC



            จบคำพูดลู่หานก็ตวัดตัวออกจากกายของเซฮุนแล้วทิ้งตัวลงนอนตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ทว่าตอนนี้อะไรหลายๆอย่างของเซฮุนมันถูกปลุกขึ้นมาแล้ว ครั้นจะหยุดอย่างนั้นเหรอ

            คงยาก...

“อ๊ะพี่!“

            เซฮุนเปลี่ยนมาคร่อมกายของลู่หานเอาไว้แทน สองแขนแกร่งกักร่างน้อยเอาไว้ไม่ให้ลุกหนีไปที่ไหนได้อีก ... รอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์ของเซฮุนทำเอาลู่หานกลืนน้ำลายลงคอแทบไม่ทัน เห็นทีว่าคืนนี้เจ้ากวางคงได้เสร็จหมาป่าตัวนี้เป็นแน่แท้

“ลุกออกไป! หนัก“

“อย่ามาโกหกพี่“

“อย่าเบียดท้อง!“ ลู่หานพยายามดันกายของเซฮุนออก

            จนเมื่อร่างสูงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ลอนท้องของเขากำลังทาบทับท้องของลู่หานอยู่ แน่นอนว่าเธออาจจะอึดอัด... เซฮุนเลยผละตัวเองออกมา แล้วนั่งมองร่างน้อยๆที่ตอนนี้ดูเหมือนว่าลู่หานจะโกรธแล้วที่เซฮุนเล่นรุนแรงกับเธอ

            ลู่หานลุกเดินลงมาจากเตียงก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำ แต่ทว่าไวกว่าฝีเท้าของลู่หานจู่จู่เซฮุนที่ไม่รู้ว่าลุกขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ คว้าร่างของลู่หานเอาไว้แล้วดันร่างของอีกคนให้แผ่นหลังบางแนบชิดกับผนังกำแพงหน้าห้องน้ำทันที

“ปล่อย!... อย่ามาใช้ความรุนแรงคุยกันแบบนี้“

“พี่เปล่า“

“ก็ปล่อยแขนหนูสิคะ“

            ในตอนนี้ฝ่ามือของเซฮุนกำลังตรึงข้อมือของลู่หานเอาไว้กับกำแพง โดยที่ใบหน้าหวานในตอนแรกตอนนี้เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความไม่พอใจในความเถื่อนของอิพี่เซฮุนแล้ว

“ก็อย่ามายั่วพี่สิคะ

“ยั่วบ้าอะไร ปล่อยจะไปนอน“

            ลู่หานพยายามมุดตัวหนีจากวงแขนของเซฮุนที่กำลังกักตัวของเธออยู่ ศีรษะเล็กพยายามเบี่ยงมุดหนีทุกหนทาง ก่อนที่จะหาช่องทางได้นั่นคือใต้วงแขนของเซฮุน ลู่หานมุดหนีออกมาทันทีก่อนที่เซฮุนจะหมุนตัวกลับมารั้งร่างของลู่หานเอาไว้ด้วยท่อนแขนยาวๆโดยที่แขนของเซฮุนนั้นพาดรั้งเอาไว้ที่ใต้ราวนมของลู่หาน เพราะเซฮุนรู้ดีว่าช้อนเอวไม่ได้ ไม่เช่นนั้นจะกระทบกระเทือนต่อลูกในท้องของเขาเป็นแน่

“ปล่อยยยยย งืออออ!!! ไอ้บ้า แรงควายมากพี่อ่ะ!“

เห้ย!! เดี๋ยวนี้พูดแบบนี้อ่อ“

            เซฮุนพยายามฟัดที่กลุ่มผมหอมๆของลู่หานเหมือนจะแกล้ง

“ไปเล่นกล้ามมาแล้วก็แบบนี้ โอ๊ยยยย อิพี่บ้า“

“รักนะเมียจ๋า“

“กินเหล้ามาเหรอ“

“พิสูจน์เร็ว จูบพี่เร็ว!“

โอ๊ย ไอ้บ้า!!“

            ลู่หานอยากจะตวาดคำหยาบมากกว่านี้ด้วยซ้ำเพราะว่าตอนนี้เซฮุนช้อนร่างของลู่หานลอยขึ้นมาเหนือพื้นแล้ว แผ่นหลังบางเบียดเอากับอกแกร่งทันที ครั้นจะดิ้นมากก็ไม่ได้ เพราะว่าลูกในท้องอีก

            อีพี่บ้านี่มันซาดิสต์จริงๆเลย

“ทุ่มลงเตียงนะ เร็ว!“ เซฮุนยังไม่เลิกหยอกล้อลู่หานจนได้

“เออ อยากให้แท้งก็ทุ่ม“

“แม่อ่า ไมแม่พูดกับพ่ออย่างนี้อ่า พ่อเสียใจนะ กว่าพ่อจะทำให้เป็นตัวเป็นตนได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนา“

“ปล่อยยยย เหนื่อยแล้ววว“

“ยังไม่เอาเลย เหนื่อยเร็วจัง“

“หนู เกลียด พี่!!!!“

            ลู่หานกลั้นใจหวีดร้องใส่เซฮุนเต็มเสียง ซึ่งในเวลานี้มันก็ดึกมากแล้วด้วยมีหวังห้องข้างๆได้เดินมาเคาะประตูด่าแน่ๆ

“แต่พี่! รักหนู!!“ เซฮุนพูดจบก็แลบลิ้นเลียที่ใบหูของลู่หานอย่างคนหื่นกาม

            เล่นซะจนลู่หานอ่อนระทวยไปหมด ร่างบางเริ่มหมดแล้วแล้วเดินไปทิ้งตัวลงที่เตียงก่อนที่เซฮุนจะทิ้งตัวลงมาคร่อมกายบางเอาไว้ โดยที่ไม่ได้ทาบทับลงมา ก่อนที่ทั้งคู่จะปล้ำจูบกันอย่างนัวเนีย ชุดนอนของลู่หานตอนนี้มันหลุดลงไปอยู่ที่ข้อเท้าเป็นที่เรียบร้อย

“อื้อ!!!“

            ลู่หานผลักเซฮุนออกในยามที่เริ่มรู้สึกว่าตัวเองนั้นหายใจเริ่มจะไม่ทันแล้ว ร่างบางหวีดร้องกรี๊ดดังลั่นห้องในยามที่ลิ้นร้อนของเซฮุนตวัดเลียที่ยอดอกของลู่หานไปมาอย่างหื่นกระหายจนลู่หานเริ่มคิดแล้วว่าทำไมเซฮุนถึงตะกละตะกลามขนาดนี้

“พี่ช้าๆ..อ๊ะ...อื้ออ“

“อื้มมม.....หวาน“

            เซฮุนซุกใบหน้าลงที่ซอกคอของลู่หานอีกครั้งก่อนที่ร่างสูงจะจัดการถอดกางเกงบอกเซอร์เพียงตัวเดียวของเขาออกจนลู่หานได้เห็นอย่างเต็มๆตาว่า คืนนี้เซฮุนใส่แค่บ็อกเซอร์จริงๆ ไม่มีอะไรข้างในเลย

            นี่คือรอแล้วใช่ป่ะ

“พี่ไม่เอา จะเช้าแล้ว ไม่นอนรึไง“

“เอาเนี่ย เอาอยู่“

“เอาบ้าอะไร!!

“ดุกับพี่จัง เดียวก็ทำให้ร้องไม่เป็นภาษา“

“อื้ออ!!! อยากกัด!“

            มือบางฟาดเข้าที่ท่อนแขนของเซฮุนเต็มแรงในยามที่ริมฝีปากของคนตัวสูงขบเม้มที่ยอดอกของลู่หานอยู่ เอาแต่ดูด กัด เลียอยู่อย่างนั้น ส่วนลู่หานก็ฟาดมือลงที่หัวไหล่ของเซฮุนเพื่อระบายอารมณ์จนตอนนี้มันแดงไปหมดแล้ว

“อื้ออ!“

            ร่างสูงค่อยๆไล้เลียตั้งแต่หน้าอกของลู่หานเรื่อยลงมาพรมจูบที่หน้าท้องของเธอแล้วจัดการทำรอยรักเอาไว้บนหน้าท้องเพื่อเตือนใจให้รู้ว่านี่ลูกใคร โดยที่ไม่สนเลยสักนิดว่าลู่หานจะว่าไหม เซฮุนก็จะทำ

“หน่ะ ไหนบอกไม่เอาทำไมมีอารมณ์“ เซฮุนสอดมือเข้าไปที่ใจกลางส่วนอ่อนไหวของลู่หาน
            จนรับรู้ได้ถึงอารมณ์ที่ร่างบางกำลังมีอยู่

“ข่มขืนได้แม้กระทั่งเมียตัวเอง พี่นี่มันโรคจิตจริงๆ คนท้องยังไม่เว้น“

“เออ พี่มันโฉด พี่มันเถื่อน! จะปล้ำให้ลูกหัวปี ท้ายปีเลย“

“โอ๊ยพี่ ... อยากลาออกจากการเป็นเมียพี่อ่ะ อื้อ!!!“

            ไม่ทันขาดคำเซฮุนก็จัดการยัดส่วนนั้นเข้ามาในช่องคลอดของลู่หานทันที โดยที่ร่างบางไม่ทันได้ตั้งตัวไม่มีเบิกทางอะไรทั้งสิ้น เพราะถือว่าน้ำหล่อเลี้ยงตรงนั้นมากพอแล้ว

“ออกไม่ได้ อ่า...เข้าแล้ว“ พูดจบเซฮุนก็เชิดหน้าขึ้นแล้วค่อยๆขยับสะโพกเข้าหาเอวเล็กทันที

“หน้าโคตรหื่นอ่ะ“

“อ้าว ชินกับของของพี่แล้วเหรอ ไม่ร้องสักแอ่ะ น่ารักจังเลยเบบี๋ของพี่ฮุน“

“หนูว่าพี่เมายาอ่ะ...ออกไปเลย“

“แน่ใจว่าให้พี่ออก อ๊ะๆๆ...ซี๊ดๆๆๆๆ...โอ๊ยยย...สุดยอด“

            ท้ายประโยคเซฮุนก็รัวเอวกระแทกส่วนนั้นเข้าหาลู่หานเต็มที่ โดยที่ร่างบางได้แต่จิกเล็บลงกับหมอนที่ตัวเองหนุนอยู่เพื่อระบายอารมณ์ไปในตัว ...

“พี่....“

“เห้ยไม่ร้องจริงดิ...!“

            ร่างสูงหยุดเอวที่กำลังขยับทันทีก่อนที่จะก้มมองส่วนนั้นที่เชื่อมอยู่กับช่องทางของลู่หานด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดี ... ว่าทำไมลู่หานถึงไม่ร้อง ทำไมลู่หานถึงไม่ข่วนอะไรเขาเลย ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ      

            หรือว่าตั้งแต่เป็นพ่อคนนี่กูเล็กลงวะ ... เห้ยไม่

อื้อ“ ลู่หานพยักหน้ากลับไป ก่อนที่เธอจะแหกขาออกกว้างแล้วยักคิ้วใส่อีกคนอย่างเหนือกว่า

            ประมาณว่าแน่จริงก็ทำให้ร้องสิ....

“ทำไมวะ?“

            เซฮุนเริ่มสับสนกับตัวเองเต็มทนแล้ว ไม่เข้าใจว่าทำไม...ทำไมวะ ...หรือการออกกำลังกายทำให้เราเล็กลง ต้องใช่แน่ๆ ...


“ขอโทษนะพี่....คือเล็กอ่ะ...ทำต่อเองนะพ่อ แม่หมดอารมณ์แล้ว“ 



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น