วันพุธที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558

SS2 ► Rapper's wife ◄ Chenmin ► {SP}



ChenMin 

            จู่จู่ร่างบางก็พูดมันออกมา หลังจากที่ชั่งใจอยู่นาน ...ไม่มีคำพูดใดใด ...ร่างบางพลิกกายข้ามไปฝั่งที่จงแดนั่งอยู่ก่อนที่มือบางจะเอื้อมลงไปปรับเบาะของอีกคนแล้วออกแรงดันถอยหลังไปจนเกิดช่องว่างด้านหน้าเบาะมากยิ่งขึ้น ... ไม่มีใครพูดอะไร มีแต่ร่างบางที่เริ่มก่อน

            กายบางขึ้นคร่อมตักของร่างสูงเอาไว้ก่อนที่เธอจะวาดวงแขนคล้องคออีกคนไว้ แล้วก้มลงจูบย้ำๆอีกสองสามทีแล้วถอนใบหน้าขึ้นมามองหน้าอีกคนนิ่งๆ

“ฉันพิสูจน์ให้เธอได้นะคนสวย...“

            ปลายนิ้วเรียวของจงแดค่อยๆเลื่อนขึ้นไปจับที่ปลายคางของอีกคนเอาไว้ ก่อนที่ริมฝีปากล่างจะเผยอออกมา ดูเซ็กซี่เหลือเกิน ไหนจะคราบเลือดที่ไหลซึมออกมาอีก ยิ่งทำให้ร่างสูงกระหาย ร่างซาตานตอนนี้มันเหมือนถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมา

“ขอผมเช็ดเลือดให้คุณได้ไหม...“

“อื้อ...เช็ดที่ปาก...แล้วอย่าลืมเช็ดที่ตรงนั้นให้ด้วยนะคะ“

            เพียงเท่านั้น ปากบางของจงแดก็เลื่อนขึ้นไปประกบจูบอีกคน อีกครั้ง แต่คราวนี้ลิ้นร้อนกลับค่อยๆช่วงชิมคราบเลือดที่ไหลซึมออกมาให้กับร่างบาง เช่นเดียวกันกับร่างบางที่เคยติดนิสัย รุกคนอื่นก่อน เพราะว่าตอนที่เคยมีเซ็กส์กับผู้หญิงเธอก็รุกมาโดยตลอด

            ก็ไม่แปลกที่เสื้อผ้าที่จงแดใส่อยู่จะเป็นมินซอกเองที่เป็นคนถอดมัน

“อื้อ...“

“อ่า...“ ต่างฝ่ายต่างแลกลิ้นกันอย่างไม่นึกอาย

            ภายในรถที่มืดสนิท มีเพียงแสงไฟจากรั้วบ้างที่เขาจอดรถอยู่สาดส่องเข้ามาเพียงเล็กน้อย แต่ด้วยความที่ฟิล์มรถมันดำ ทั้งยังทึบอีก ทำให้คนภายนอกไม่มีทางเห็นคนสองคนที่อยู่ในรถกำลังทำกิจกรรมเข้าจังหวะกันอยู่แน่ๆ

“อ๊ะ....อื้อ...“ เสียงร้องของมินซอกนั้นดังขึ้นมาอย่างตกใจ ในยามที่นิ้วเรียวยาวของจงแดแหย่มันเข้ามาที่ช่องทางรักของเธอ ... ร่างบางไม่ชินกับนิ้วใครทั้งนั้น ยกเว้นนิ้วของตัวเองแต่ไม่รู้ทำไมพอมันเป็นนิ้วของจงแด ร่างบางกลับรู้สึกดีมาก มากเสียจนเธอเองเผลอขย่มกายลงไปบนนิ้วนั้นเสมือนว่ามันคือส่วนนั้นของอีกคนจริงๆ

“ใจเย็น อื้อ... อ่า“

            เสียงเฉอะแฉะดังขึ้นจนทั้งคู่ได้ยิน .... มือบางเลื่อนมากอบกุมหน้าอกของตัวเองเอาไว้เพื่อใช้มันเป็นที่ระบายความเสียวด้วยการบีบคลึงพอเป็นกระษัย ... ก่อนที่มือบางจะล้วงหน้าอกของตัวเองออกมาจากบราเซียแล้วจ่อยอดอกสีสวยของตนไปที่ริมฝีปากของจงแดเพื่อให้อีกคนได้โลมเลียมันอย่างพอใจ

“อ๊ะ...อื้อออ...“

            แรงขย่มของสะโพกมินซอกทำให้รถทั้งคันเริ่มสั่นไหว ... ไม่รอช้า ในระหว่างที่ใบหน้าของร่างสูงนั้นกำลังซุกซนอยู่กับหน้าอกที่อวบอูมของเธออยู่ ... มือบางก็เลื่อนไปปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของอีกคนแล้วใช้มือล้วงเอาท่อนกายที่มันแข็งชันออกมาโดยที่ไม่ต้องขออีกคนเลยแม้แต่น้อย

“พร้อมแล้วเหรอ

.............“ ร่างบางไม่ตอบ เอาแต่ซุกใบหน้าเข้าที่ไหล่หนาของอีกคนอยู่อย่างนั้น จนร่างสูงเริ่มรู้แล้วว่าคนตัวเล็กคงไม่กล้าแน่ๆ

            มือหนาเลยใจดีถลกกระโปรงเดรสของเธอขึ้นมาจนถึงเอวบาง แล้วใช้มือแหวกปลีก้นทั้งสองข้างออก เพียงเท่านั้นเจ้าตัวก็ไม่รอช้า จับสะโพกขาวให้เคลื่อนลงมาอยู่ในระดับของส่วนนั้นของเขา ให้รูรักนั้นตรงกับส่วนปลายของท่อนกายตัวเอง ...

            เมื่อร่างบางเจอจุดสำคัญแล้ว มินซอกก็ค่อยๆกดกายของตัวเองลงไปหาท่อนรักของอีกคนทันที ... ค่อยๆกดลงไปช้าๆ จนในที่สุดส่วนนั้นก็เข้าไปในกายของเธอจนสุด...

“อ่าส์...“

“รู้สึกดีไหม“

“อื้อ...เสียวดี...ใหญ่มาก..อ๊ะ...“

“ถ้าเทียบกับนิ้วล่ะ...“

ของพี่คือที่สุด อ๊ะ...“

            จบประโยค ร่างบางก็ออกแรงขย่มสะโพกลงบนท่อนกายของจงแดทันที ... แรงรักของหญิงสาวมีมากขึ้นตามกามอารมณ์ ... ยิ่งใบหน้าของอีกคนที่ซุกอยู่ที่หน้าอกของเธอแล้วนั้น ความอยากก็เริ่มพุ่งขึ้นสูงขึ้นเรื่อยๆ

“อ๊ะๆๆ...“

“ตรงนั้นแหละ...อื้ออ....“

            เหมือนกับว่าจงแดจะพึงพอใจกับลีลาการร่วมรักของมินซอกเป็นอย่างมาก จนกระทั่งเวลาผ่านไปสิบนาที ร่างบางที่ดูเหมือนว่าใกล้จะถึงจุดสูงสุดแล้ว เจ้าตัวเลยเอนหลังไปพิงกับคอนโซลรถแล้วใช้มือจับประสานกับมือของอีกคนเอาไว้เพื่อรั้งร่างของเธอเอาไว้

            ส่วนนั้นที่ผลุบเข้าออกจากช่องทางของเธอ ยิ่งเห็นได้อย่างชัดเจนในท่านี้ ... จงแดเร่งสะโพกสวนขึ้นไปในขณะที่ร่างบางก็ขย่มกายลงมา มันรู้สึกดีกว่าการทำกับผู้หญิงร้อยเท่าพันเท่า ...

“ซี๊ดด...ไม่ไหวแล้ว ..

“จะเสร็จก็บอกนะ..“

“อื๊ออออ!!! จะ..อื้ออ....“

“อ๊าสสสส์!!“

            ในจังหวะสุดท้าย มินซอกชิงเสร็จไปก่อนจงแด ก่อนที่ร่างสูงจะเสร็จตามมา แต่ทว่าโชคร้ายคือจงแดชักส่วน
นั้นออกมาจากช่องทางรักของร่างบางไม่ทัน น้ำสีขาวขุ่นเลยถูกปล่อยเข้าไปในร่างของเธอทันทีโดยไม่ทันตั้งตัว ...

“ไหวไหม“

“อื้อ... เอาออก..เจ็บ“

“ไหนบอกว่าเคยไง?“ ปากบอกว่าเคย แต่ทำไมยังแน่นเหมือนไม่เคย

“ก..ก็หลายปีมาแล้ว ..“


            ดูจากสภาพแล้วร่างบางไม่น่าไหว มือหนาเลยเลื่อนมือไปดึงชั้นในตัวบางสวมใส่ให้อีกคนจัดการตรงเสื้อผ้าส่วนหน้าอกของเธอให้เรียบร้อย หยิบเอาทิชชูที่วางเอาไว้ในลิ้นชักหน้ารถมาเช็ดส่วนนั้นของตนให้สะอาดก่อนที่ร่างสูงจะพลิกให้อีกคนที่ดูเหมือนจะหลับไปแล้วนอนลงบนเบาะของเขา แล้วรีบเดินออกจากรถมานั่งที่ฝั่งคนขับแทนร่างบางที่ขับมาในตอนแรกทันที 


กลับไปอ่านต่อนะที่รักกก 

วันเสาร์ที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558

SS2 ► Rapper's wife ◄ Hunhan ► Weight Training

NC



            จบคำพูดลู่หานก็ตวัดตัวออกจากกายของเซฮุนแล้วทิ้งตัวลงนอนตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ทว่าตอนนี้อะไรหลายๆอย่างของเซฮุนมันถูกปลุกขึ้นมาแล้ว ครั้นจะหยุดอย่างนั้นเหรอ

            คงยาก...

“อ๊ะพี่!“

            เซฮุนเปลี่ยนมาคร่อมกายของลู่หานเอาไว้แทน สองแขนแกร่งกักร่างน้อยเอาไว้ไม่ให้ลุกหนีไปที่ไหนได้อีก ... รอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์ของเซฮุนทำเอาลู่หานกลืนน้ำลายลงคอแทบไม่ทัน เห็นทีว่าคืนนี้เจ้ากวางคงได้เสร็จหมาป่าตัวนี้เป็นแน่แท้

“ลุกออกไป! หนัก“

“อย่ามาโกหกพี่“

“อย่าเบียดท้อง!“ ลู่หานพยายามดันกายของเซฮุนออก

            จนเมื่อร่างสูงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ลอนท้องของเขากำลังทาบทับท้องของลู่หานอยู่ แน่นอนว่าเธออาจจะอึดอัด... เซฮุนเลยผละตัวเองออกมา แล้วนั่งมองร่างน้อยๆที่ตอนนี้ดูเหมือนว่าลู่หานจะโกรธแล้วที่เซฮุนเล่นรุนแรงกับเธอ

            ลู่หานลุกเดินลงมาจากเตียงก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำ แต่ทว่าไวกว่าฝีเท้าของลู่หานจู่จู่เซฮุนที่ไม่รู้ว่าลุกขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ คว้าร่างของลู่หานเอาไว้แล้วดันร่างของอีกคนให้แผ่นหลังบางแนบชิดกับผนังกำแพงหน้าห้องน้ำทันที

“ปล่อย!... อย่ามาใช้ความรุนแรงคุยกันแบบนี้“

“พี่เปล่า“

“ก็ปล่อยแขนหนูสิคะ“

            ในตอนนี้ฝ่ามือของเซฮุนกำลังตรึงข้อมือของลู่หานเอาไว้กับกำแพง โดยที่ใบหน้าหวานในตอนแรกตอนนี้เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความไม่พอใจในความเถื่อนของอิพี่เซฮุนแล้ว

“ก็อย่ามายั่วพี่สิคะ

“ยั่วบ้าอะไร ปล่อยจะไปนอน“

            ลู่หานพยายามมุดตัวหนีจากวงแขนของเซฮุนที่กำลังกักตัวของเธออยู่ ศีรษะเล็กพยายามเบี่ยงมุดหนีทุกหนทาง ก่อนที่จะหาช่องทางได้นั่นคือใต้วงแขนของเซฮุน ลู่หานมุดหนีออกมาทันทีก่อนที่เซฮุนจะหมุนตัวกลับมารั้งร่างของลู่หานเอาไว้ด้วยท่อนแขนยาวๆโดยที่แขนของเซฮุนนั้นพาดรั้งเอาไว้ที่ใต้ราวนมของลู่หาน เพราะเซฮุนรู้ดีว่าช้อนเอวไม่ได้ ไม่เช่นนั้นจะกระทบกระเทือนต่อลูกในท้องของเขาเป็นแน่

“ปล่อยยยยย งืออออ!!! ไอ้บ้า แรงควายมากพี่อ่ะ!“

เห้ย!! เดี๋ยวนี้พูดแบบนี้อ่อ“

            เซฮุนพยายามฟัดที่กลุ่มผมหอมๆของลู่หานเหมือนจะแกล้ง

“ไปเล่นกล้ามมาแล้วก็แบบนี้ โอ๊ยยยย อิพี่บ้า“

“รักนะเมียจ๋า“

“กินเหล้ามาเหรอ“

“พิสูจน์เร็ว จูบพี่เร็ว!“

โอ๊ย ไอ้บ้า!!“

            ลู่หานอยากจะตวาดคำหยาบมากกว่านี้ด้วยซ้ำเพราะว่าตอนนี้เซฮุนช้อนร่างของลู่หานลอยขึ้นมาเหนือพื้นแล้ว แผ่นหลังบางเบียดเอากับอกแกร่งทันที ครั้นจะดิ้นมากก็ไม่ได้ เพราะว่าลูกในท้องอีก

            อีพี่บ้านี่มันซาดิสต์จริงๆเลย

“ทุ่มลงเตียงนะ เร็ว!“ เซฮุนยังไม่เลิกหยอกล้อลู่หานจนได้

“เออ อยากให้แท้งก็ทุ่ม“

“แม่อ่า ไมแม่พูดกับพ่ออย่างนี้อ่า พ่อเสียใจนะ กว่าพ่อจะทำให้เป็นตัวเป็นตนได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนา“

“ปล่อยยยย เหนื่อยแล้ววว“

“ยังไม่เอาเลย เหนื่อยเร็วจัง“

“หนู เกลียด พี่!!!!“

            ลู่หานกลั้นใจหวีดร้องใส่เซฮุนเต็มเสียง ซึ่งในเวลานี้มันก็ดึกมากแล้วด้วยมีหวังห้องข้างๆได้เดินมาเคาะประตูด่าแน่ๆ

“แต่พี่! รักหนู!!“ เซฮุนพูดจบก็แลบลิ้นเลียที่ใบหูของลู่หานอย่างคนหื่นกาม

            เล่นซะจนลู่หานอ่อนระทวยไปหมด ร่างบางเริ่มหมดแล้วแล้วเดินไปทิ้งตัวลงที่เตียงก่อนที่เซฮุนจะทิ้งตัวลงมาคร่อมกายบางเอาไว้ โดยที่ไม่ได้ทาบทับลงมา ก่อนที่ทั้งคู่จะปล้ำจูบกันอย่างนัวเนีย ชุดนอนของลู่หานตอนนี้มันหลุดลงไปอยู่ที่ข้อเท้าเป็นที่เรียบร้อย

“อื้อ!!!“

            ลู่หานผลักเซฮุนออกในยามที่เริ่มรู้สึกว่าตัวเองนั้นหายใจเริ่มจะไม่ทันแล้ว ร่างบางหวีดร้องกรี๊ดดังลั่นห้องในยามที่ลิ้นร้อนของเซฮุนตวัดเลียที่ยอดอกของลู่หานไปมาอย่างหื่นกระหายจนลู่หานเริ่มคิดแล้วว่าทำไมเซฮุนถึงตะกละตะกลามขนาดนี้

“พี่ช้าๆ..อ๊ะ...อื้ออ“

“อื้มมม.....หวาน“

            เซฮุนซุกใบหน้าลงที่ซอกคอของลู่หานอีกครั้งก่อนที่ร่างสูงจะจัดการถอดกางเกงบอกเซอร์เพียงตัวเดียวของเขาออกจนลู่หานได้เห็นอย่างเต็มๆตาว่า คืนนี้เซฮุนใส่แค่บ็อกเซอร์จริงๆ ไม่มีอะไรข้างในเลย

            นี่คือรอแล้วใช่ป่ะ

“พี่ไม่เอา จะเช้าแล้ว ไม่นอนรึไง“

“เอาเนี่ย เอาอยู่“

“เอาบ้าอะไร!!

“ดุกับพี่จัง เดียวก็ทำให้ร้องไม่เป็นภาษา“

“อื้ออ!!! อยากกัด!“

            มือบางฟาดเข้าที่ท่อนแขนของเซฮุนเต็มแรงในยามที่ริมฝีปากของคนตัวสูงขบเม้มที่ยอดอกของลู่หานอยู่ เอาแต่ดูด กัด เลียอยู่อย่างนั้น ส่วนลู่หานก็ฟาดมือลงที่หัวไหล่ของเซฮุนเพื่อระบายอารมณ์จนตอนนี้มันแดงไปหมดแล้ว

“อื้ออ!“

            ร่างสูงค่อยๆไล้เลียตั้งแต่หน้าอกของลู่หานเรื่อยลงมาพรมจูบที่หน้าท้องของเธอแล้วจัดการทำรอยรักเอาไว้บนหน้าท้องเพื่อเตือนใจให้รู้ว่านี่ลูกใคร โดยที่ไม่สนเลยสักนิดว่าลู่หานจะว่าไหม เซฮุนก็จะทำ

“หน่ะ ไหนบอกไม่เอาทำไมมีอารมณ์“ เซฮุนสอดมือเข้าไปที่ใจกลางส่วนอ่อนไหวของลู่หาน
            จนรับรู้ได้ถึงอารมณ์ที่ร่างบางกำลังมีอยู่

“ข่มขืนได้แม้กระทั่งเมียตัวเอง พี่นี่มันโรคจิตจริงๆ คนท้องยังไม่เว้น“

“เออ พี่มันโฉด พี่มันเถื่อน! จะปล้ำให้ลูกหัวปี ท้ายปีเลย“

“โอ๊ยพี่ ... อยากลาออกจากการเป็นเมียพี่อ่ะ อื้อ!!!“

            ไม่ทันขาดคำเซฮุนก็จัดการยัดส่วนนั้นเข้ามาในช่องคลอดของลู่หานทันที โดยที่ร่างบางไม่ทันได้ตั้งตัวไม่มีเบิกทางอะไรทั้งสิ้น เพราะถือว่าน้ำหล่อเลี้ยงตรงนั้นมากพอแล้ว

“ออกไม่ได้ อ่า...เข้าแล้ว“ พูดจบเซฮุนก็เชิดหน้าขึ้นแล้วค่อยๆขยับสะโพกเข้าหาเอวเล็กทันที

“หน้าโคตรหื่นอ่ะ“

“อ้าว ชินกับของของพี่แล้วเหรอ ไม่ร้องสักแอ่ะ น่ารักจังเลยเบบี๋ของพี่ฮุน“

“หนูว่าพี่เมายาอ่ะ...ออกไปเลย“

“แน่ใจว่าให้พี่ออก อ๊ะๆๆ...ซี๊ดๆๆๆๆ...โอ๊ยยย...สุดยอด“

            ท้ายประโยคเซฮุนก็รัวเอวกระแทกส่วนนั้นเข้าหาลู่หานเต็มที่ โดยที่ร่างบางได้แต่จิกเล็บลงกับหมอนที่ตัวเองหนุนอยู่เพื่อระบายอารมณ์ไปในตัว ...

“พี่....“

“เห้ยไม่ร้องจริงดิ...!“

            ร่างสูงหยุดเอวที่กำลังขยับทันทีก่อนที่จะก้มมองส่วนนั้นที่เชื่อมอยู่กับช่องทางของลู่หานด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดี ... ว่าทำไมลู่หานถึงไม่ร้อง ทำไมลู่หานถึงไม่ข่วนอะไรเขาเลย ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ      

            หรือว่าตั้งแต่เป็นพ่อคนนี่กูเล็กลงวะ ... เห้ยไม่

อื้อ“ ลู่หานพยักหน้ากลับไป ก่อนที่เธอจะแหกขาออกกว้างแล้วยักคิ้วใส่อีกคนอย่างเหนือกว่า

            ประมาณว่าแน่จริงก็ทำให้ร้องสิ....

“ทำไมวะ?“

            เซฮุนเริ่มสับสนกับตัวเองเต็มทนแล้ว ไม่เข้าใจว่าทำไม...ทำไมวะ ...หรือการออกกำลังกายทำให้เราเล็กลง ต้องใช่แน่ๆ ...


“ขอโทษนะพี่....คือเล็กอ่ะ...ทำต่อเองนะพ่อ แม่หมดอารมณ์แล้ว“ 



วันจันทร์ที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2558

SS2 ► Rapper's wife ◄ Taoho ► {SP}



Taoho

NC

            ร่างบางส่ายหัวไปมาพยายามปฏิเสธทุกอย่าง แต่ร่างสูงกลับบีบมือบางแน่น ก่อนจะเลื่อนเก้าอี้เข้าไปใกล้ๆกับตัวของเธอมากขึ้นกว่านี้ มือหนาค่อยๆจับเอาท่อนขาขาวทั้งสองข้างของเธอพาดบ่าหนาเอาไว้ มือหนาค่อยๆเลื่อนกระโปรงรัดรูปขึ้นไปเหนือต้นขา ค่อยๆเลื่อนขึ้นๆ ร่างบางก็ดูเหมือนจะให้ความร่วมมือซะด้วย

            ค่อยๆขยับยกสะโพกขึ้นทีละข้างๆ เพื่อให้ร่างสูงรูดมันขึ้นไปจนพ้นสะโพก ... ไม่รอช้า นิ้วเรียวค่อยๆเกี่ยวชั้นในตัวขาวของเธอลง ปลดมันลงมาเรื่อยๆ จนมันร่วงลงไปกองอยู่ที่พื้น ทำให้ตอนนี้ใบหน้าของชายหนุ่มกำลังอยู่ในระดับเดียวกับส่วนนั้นของจุนมยอนพอดิบพอดี

“ฉัน...“

“ไปล็อคประตูก่อนนะคะ“ ร่างบางพยายามเอ่ยบอกอีกคนแล้วหนีบขาเข้าหาตัว แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะว่าตอนนี้ใบหน้าคมค่อยๆเคลื่อนเข้ามาหาจุดศูนย์กลางของส่วนลับของผู้หญิงแล้ว

“มัน...ไหลเองนะ“ มือบางประคองข้างแก้มเนียนของชายหนุ่มเอาไว้ จื่อเทาได้แต่ยกยิ้มแล้วค่อยๆจรดปลายลิ้นลงที่ติ่งเล็กๆที่เป็นจุดเสียวของผู้หญิงทันที

“อ๊ะ....“

“อื้มมมม...“ เสียงชื้นแฉะค่อยๆส่งเสียงออกมา ในยามที่ร่างสูงค่อยๆลงลิ้นกับส่วนนั้น น้ำใสๆค่อยๆไหลออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน จะบอกว่ามีอารมณ์ก็ใช่ ตอนนี้เธอควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว

            ยิ่งร่างสูงรัวลิ้นลงมาแรงแค่ไหน ร่างบางก็ยิ่งปล่อยน้ำออกมาจากส่วนนั้นมากยิ่งขึ้น

“อ๊า...เทา...อื้อ เสียว...แรงๆ“

“ซี๊ดด....“ เสียงสวบซาบดังขึ้นมา ยิ่งรัวลิ้นแรงเท่าไหร่ กายบางก็ยิ่งบิดเร้ามากขึ้นเท่านั้น

            นี่สินะคือที่มาของคำว่าร่างกายคนเราสามารถยกได้ด้วยลิ้น ... และตอนนี้ลิ้นของเทากำลังยกสะโพกของร่างบางให้ลอยขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ ...

“เสียวจัง อ๊ะ....เอาอีก....อื้อออ“

“ยิ่งเลีย ยิ่งไหล...คิดถึงครั้งแรกของเรา ตอนนั้นเธอร้องดังมากเลยนะ“ จื่อเทาผละใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำกามของจุนมยอนออกมา ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วผลักร่างบางให้นอนราบลงไปกับโต๊ะกว้างๆที่เธอนั่งอยู่ทันที

“นายทำฉันเลือดออก“ ร่างบางอดที่จะก่นด่าอีกคนไม่ได้
            จังหวะนั้นเองที่สายเข็มขัดที่คาดเอวร่างสูงอยู่ร่วงลงไปกระทบพื้นปูนที่ยืนอยู่ทันที

“หึ...เปิดซิงเด็กม.6 ไม่ใช่เล่นๆนะครับ“ ใบหน้ากวนโทสะยกยิ้มขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์ ร่างสูงค่อยๆล้วงท่อนกายขนาดใหญ่ออกมา ก่อนที่จะนำมันไปจ่อที่จ่อทางด้านหน้าของจุนมยอนทันที

“จะไม่เปิดทางหน่อยเหรอ“ ผงกศีรษะขึ้นมาถามร่างสูงอย่างรีบเร่ง เพราะเกรงว่ามันจะเป็นเหมือนเช่นครั้งแรกของเราที่ได้พูดกันเอาไว้

“เอานิ้วเธอมาสิ“ ร่างสูงเอ่ยบอก

“ไม่“

“งั้นใส่นะ...“

            กายแกร่งค่อยๆแทรกเข้าไปในร่างของจุนมยอนช้าๆ ในจังหวะที่ค่อนข้างจะยากลำบากเพราะไม่ได้เบิกทางมากก่อน

“อ๊ะ...เจ็บ ฮื้อออ.....เอาออกก่อน“

“ถ้าไม่เจ็บ มันจะลบรอยพวกนั้นได้ไหม!“ ยิ่งหวนคิดไปถึงผู้ชายคนนั้น เอวหนาก็เริ่มสอบเข้าหากายบางอย่างรุนแรงทันที

“ไม่เอา ฮืออ“

“เลือดของเธอ จะชะล้างร่องรอยชั่วๆพวกนั้นเอง!“ กระแทกกระทั้นเข้าไปอย่างรุนแรง จนตอนนี้เลือดสีแดงไหลรินออกมาตามซอกขาของจุนมยอนแล้ว เธอกลัว...กลัวว่าเรื่องในอดีตมันจะย้อนกลับคืนมาเหลือเกิน

เทาฉันเจ็บ!! อ๊ะ“

“อื้อ!!!!! ฉัน...จะ...อื้อ...ทำให้เธอลืมมันซะ!!!“

อ๊ะ ฉันไม่ได้เจ็บเพราะเขา แต่ฉันเจ็บเพราะนาย!...พอเถอะเทา! ฉันคิดถึงลูก...“

“เธอไม่ได้เอาลูกออกใช่ไหม จุนมยอน!!! ลูกของเรา!“


เขาตายไปแล้ว...ฮือ....“ 



กลับไปอ่านต่อนะจ๊ะ 

วันอาทิตย์ที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2558

Special Hunhan : My turn to cry : Remake for Rapper's wife

Special Hunhan : My turn to cry : Remake for Rapper's wife




NC 


“ฮึก....ไม่ เซฮุนถอดนะ เดี๋ยวพี่ถอดให้แล้วจะทำอะไรพี่ก็ได้” น้ำหูน้ำตาไหลพูดออกมาเหมือนคนบ้า

            มือบางก็สาละวนอยู่กับกางเกงของเซฮุน ด้วยความที่มันเป็นกางเกงยีนส์ทำให้มันถอดค่อนข้างจะยาก ลู่หานเลยโมโหร้องไห้ออกมาเพราะความอดทนที่เริ่มหมดไป โมโหที่ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจจนในที่สุดลู่หานก็โผเข้าซบที่หน้าท้องของเซฮุนแล้วร้องไห้ออกมาจนได้...

“ผมยอมให้พี่ทำผมเจ็บเป็นครั้งสุดท้าย...แต่ผมไม่ยอมให้พี่เจ็บเพราะผมอีก เข้าใจไหม...”

            มือหนาลูบหัวของคนที่อยู่ด้านล่างที่กำลังกอดเอวเขาอยู่ เซฮุนที่กำลังอยู่ในท่าคุกเข่าสูงได้แต่ก้มลงมามองอีกคน ทั้งน่าสงสารแต่ก็ไม่อยากทำ...

 “ไม่...ฮือ...ไม่.........” ใบหน้าเล็กส่ายหัวไปมาที่หน้าท้องของเซฮุน จนร่างสูงถอนหายใจออกมา

            แล้วจัดการถอดเสื้อผ้าออกเอง รวมไปถึงของลู่หานด้วย ...

            ร่างสูงกดร่างให้ลู่หานนอนลงไปบนที่นอนอีกครั้ง เลื่อนตัวลงมาทาบทับก่อนจะยกขาทั้งสองให้ตั้งชันแล้วโอบกอดร่างบางเอาไว้ กอดให้แน่นที่สุด ถ้าลู่หานแหลกคาอกของเขาได้เขาคงทำไปแล้ว

ครั้งสุดท้าย...ที่ผมจะเป็นของพี่ พี่เป็นของผม...ครั้งสุดท้ายแล้วนะที่ร่างกายนี้มันจะเป็นของผมคนเดียว....พี่อย่าลืมคืนนี้ของเรานะ อย่าลืม....”

            หยดน้ำตาไหลลงมาบนแก้มบางของลู่หานในขณะที่ส่วนแข็งขืนของเซฮุนก็ค่อยๆสอดแทงเข้ามาในร่างของลู่หานช้าๆ.... บทรักทั้งน้ำตามันเจ็บปวดยิ่งกว่าครั้งไหนๆ.....

“ฮื้อออ....อ๊ะ.....” ลู่หานร้องไห้หนักขึ้นเมื่อเอวบางถูกกระแทกย้ำๆ

            ร่างกายที่ต้องการเซฮุนลู่หานเกลียดตัวเองที่ปล่อยให้หัวใจอยู่เหนือความรู้สึก ... ลู่หานรักเซฮุนมาก รักทุกอย่างเกินกว่าที่เขาจะทิ้ง....รักเหลือกัน

“อ่า...พี่....อย่าไปนอนกับใคร....อ่า....ผมหวงพี่มากนะ”

            เซฮุนร่อนเอวกระแทกใส่ช่องทางด้านหลังของอีกคนแรงๆ มือหนาก็ประคองเอวคอดของลู่หานเอาไว้ เสียงร้องไห้ อีกทั้งเสียงครางก็ดังลั่นผสมปนเปกันจนแทบแยกไม่ออกว่าตอนนี้ทั้งคู่กำลังรู้สึกยังไง...

“พี่จะเป็นของนายคนเดียว ฮือ....”

            ลู่หานรั้งคอของคนด้านบนลงมาจูบ กอดจูบกันอย่างไม่มีใครยอมใคร เอวบางก็สวนกลับไปในยามที่รู้สึกว่าเซฮุนเริ่มผ่อนแรง แต่ลู่หานยังอยากได้ ... ยังอยากจะให้มันอยู่ในนั้นต่อไป

“ฮึก...ผมรักพี่ว่ะ!!! พี่ได้ยินป่ะว่าผมรักพี่!!!!!!!!”

            เซฮุนตะโกนใส่ข้างหูของลู่หาน ก่อนที่ร่างบางจะพลิกร่างของเซฮุนให้นอนลงแล้วเป็นฝ่ายขึ้นให้ซะเอง .... ขาเรียวยาวแหกออกกว้าง เผยให้เห็นแท่งสีชมพูของลู่หานที่มันฟาดไปมากับหน้าท้องของเซฮุน

            มือบางเลื่อนตัวไปที่ส่วนนั้นของอีกคนแล้วเลื่อนมือไปจับมันตั้งเอาไว้ค่อยๆหย่อนสะโพกลงไปแล้วกระแทกลงแรงๆหนึ่งที

“อ๊า!!!!! ลู่หาน.....” เซฮุนกัดปากแน่น ไม่มองหน้าลู่หานที่กำลังขึ้นให้เขาอยู่

            ไม่อยากมองหน้าของลู่หานตอนนี้เพราะภาพความทรงจำของเขามันกำลังแล่นกลับมา ลู่หานขย่มกายอยู่บนส่วนนั้นของเซฮุนเหมือนคนไร้สติ ลู่หานพยายามทำให้เร็วและลึกที่สุดเพราะคิดว่าเซฮุนชอบ แต่หารู้ไม่ว่า ตอนนี้เซฮุนเจ็บปวดมาก

            ทำไมต้องมาทำให้รัก ทำไม...ถึงยังรักอยู่แบบนี้....

“เซฮุนนา....ฮืออ.....” ลู่หานร้องครางเสียงสั่น ตัวก็ยังโยกอยู่บนร่างของเซฮุนอยู่อย่างนั้น
            แรงรักของทั้งสองมีแต่เพิ่มขึ้นมามากขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีใครอยากปล่อยมือ มีแต่ยิ่งรักมากขึ้นไปอีก

“ฮึก....อ๊ะ......”

            ลู่หานโน้มตัวลงมากดจูบที่ปากของเซฮุนอีกครั้งก่อนจะบิดสะโพกไปมาส่วนนั้นก็ถูไถอยู่ที่หน้าท้องของเซฮุนจนร่างสูงสัมผัสได้ถึงน้ำเปียกๆที่ไหลออกมาจนเต็มหน้าท้อง ลู่หานคงจะปล่อยออกมาแล้ว เซฮุนก็เช่นกัน...

“ขอบคุณที่ยังน่ารักกับผมนะคนดี....”

            เซฮุนยกมือขึ้นลูบหัวของลู่หานเบาๆ ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นพร้อมกับร่างบางที่ยังกอดก่ายเซฮุนอยู่ ร่างสูงกางขาออก โดยที่ส่วนนั้นยังคาอยู่ที่ช่องทางหลังของลู่หานอยู่ส่วนขาเรียวของร่างบางตอนนี้ก็กอดรัดเอวหนาของเซฮุนเอาไว้ ไม่ยอมไปไหนเลย

“เราหยุดกันมั๊ย....” เซฮุนซบหน้าลงกับอกของลู่หานในขณะที่สายตาของร่างบางก็ก้มลงไปมองส่วนที่เชื่อมกันอยู่

“ไม่...ฮึก...พี่รักเรานะ....” ดันช่องทางหลังให้กลืนกินส่วนนั้นของเซฮุนเข้าไปอีก

“รู้มั๊ย...ว่ายิ่งทำแบบนี้กัน ผมยิ่งไม่อยากปล่อยพี่ไป” เซฮุนกอดร่างลู่หานเอาไว้แน่น

            แม้เป็นเวลาเพียงสั้นๆแต่มันคือความสุขครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ เหมือนจมอยู่ในความฝัน เหมือนเขาหลอกตัวเอง แต่ก็ยังจะทำเช่นเดียวกับลู่หานที่รู้ว่ายิ่งทำมันจะยิ่งตัดใจจากกันยาก

            แต่ก็ยังจะยอมให้มันเป็นแบบนี้ ... ลู่หานคือคนที่ใจร้ายที่สุดของเรื่องนี้....

“อ๊ะ.....”

            ลู่หานแค่ไม่อยากเสียเซฮุนไป ในเมื่อลู่หานไม่ยอมเซฮุนก็จะทำมันจนถึงที่สุด จะอยู่ด้วยกันจนวินาทีสุดท้าย พวกเขาจะเป็นคนๆเดียวกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ...


            เวลาเริ่มหมุนไปเรื่อยๆ นาฬิกาที่ไม่หยุดเดินก็เหมือนกับร่างสองร่างที่ไม่หยุดเคลื่อนไหว เซฮุนไม่หยุดลู่หานก็ไม่หยุด บทรักที่เขามีให้กันและกันจนถึงช่วงเช้าของอีกวัน 



กลับไปอ่านต่อนะคะ 

วันจันทร์ที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2558

SS2 ► Rapper's wife ◄ Chanbaek ► {SP}




Chan x Baek 

ช.ชานยอล“

            ร่างบางร้องเรียกชื่อของผู้ชายที่กำลังขึ้นคร่อมกายบางอยู่ด้วยน้ำเสียงที่ชวนให้เพ้อฝันยิ่งนัก .... ร่างสูงค่อยๆบรรจงกดจูบลงไปที่หน้าผากมนอย่างแผ่วเบา ดวงตากลมโตของร่างสูงค่อยๆจ้องมองลึกลงไปในแววตาที่เต็มไปด้วยน้ำใสๆที่ไหลเอ่อคลออยู่ที่หน่วยตาของร่างบางอันเป็นที่รัก

“ชุดเจ้าสาวชุดนี้ใครเลือกให้คะ“

“...ม..ม๊า ม๊าเลือกให้“

            ปลายนิ้วเรียวค่อยๆเกลี่ยไปที่เนินอกที่นูนขึ้นมาอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากอุ่นร้อนค่อยๆพรมจูบที่เนินอกที่โผล่พ้นชุดเกาะอกออกมาเบาๆ จนเกิดเป็นรอยแดงขึ้นมาเหนือชุดอย่างเห็นได้ชัด ยิ่งแบคฮยอนกำลังท้องอยู่แล้ว ทำให้หน้าอกของเธอยิ่งดูใหญ่ขึ้นไปอีก ชานยอลชอบ ชอบทุกส่วนของร่างกายผู้หญิงคนนี้เลยก็ว่าได้

“พี่ทำรูปหัวใจเอาไว้ที่อก ทุกคนจะได้รู้ว่าเจ้าของหัวใจดวงนี้คือพี่“

            ชานยอลค่อยๆประกบจูบที่ริมฝีปากบางเบาๆ ก่อนที่จะค่อยๆบดขยี้จูบลงไปช้าๆ ... ร่างสูงคร่อมกายบางเอาไว้แต่ก็ไม่ได้ล้มตัวทาบทับอีกคนลงมาเพราะเกรงว่าจะเป็นอันตรายกับลูกในท้องของเขา ... ชานยอลไม่ได้เจอแบคฮยอนมานานเท่าไหร่แล้ว คิดถึงเหลือเกิน

“พี่จะ...“

            ในขณะที่ร่างสูงค่อยๆผละจูบออกไป ซองเล็กๆซองหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าของร่างบาง จนแบคฮยอนถึงกลับต้องเอ่ยถามออกมา แต่ทว่าร่างสูงกลับห้ามเอาไว้ เรียวปากยกยิ้มกับภรรยาของตนก่อนที่เข็มขัดราคาแพงจะถูกปลดออก กางเกงและชั้นในสีดำของชานยอลถูกล่นลงไปอยู่ที่หน้าขาทันที

“เสร็จช้าๆนะคะ“

            ชานยอลก้มลงกระซิบที่ข้างใบหูของแบคฮยอนแผ่วเบาก่อนที่มือหน้าจะจัดการฉีกซองถุงยางที่มีคุณสมบัติช่วยชะลอการหลั่งออกมาสวมเข้ากับท่อนกายของร่างสูงที่มันเริ่มแข็งตัวขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

“พี่คือมันจะนานรึเปล่า อีก 15 นาทีงานจะเริ่มแล้วนะ อื้อ“

            หมอนใบใหญ่ที่วางอยู่ข้างๆกับศีรษะของแบคฮยอนถูกแปรสภาพให้กลายเป็นเบาะรองสะโพกของร่างบางเอาไว้ ... ชานยอลจัดการอุ้มแบคฮยอนขึ้นมาเพียงเล็กน้อยก่อนจะสอดหมอนไปรองเอาไว้ที่ใต้เอวบางทันที เพื่อที่ว่าจะช่วยลดแรงกระแทกระหว่างกิจกรรมได้บ้าง

            ชานยอลไม่ทำร้ายลูกตัวเองที่อยู่ในท้องหรอก ...

“อ๊ะ ...พี่...“ แบคฮยอนค่อยๆหลับตาพริ้มยามที่ท่อนกายขนาดใหญ่ค่อยๆกระเสือกเข้ามาในช่องทางด้านหน้าของแบคฮยอน ... ร่างบางร้องออกมาเสมือนว่านี่เป็นครั้งแรกของกันและกัน ไม่ว่าจะกี่ครั้งแบคฮยอนก็ยังคงแน่นเหมือนเดิม ยังคงตอดรัดกายเขาเป็นอย่างดี

            เพราะช่องทางนี้มีเพียงแค่ชานยอลเท่านั้นที่ได้เข้ามาฝากดวงใจของเขาเอาไว้และตอนนี้ดวงใจ เลือดเนื้อของชานยอลก็กำลังเติบโตอยู่ในท้องน้อยๆของแบคฮยอนเป็นที่เรียบร้อย รอวันที่เขาจะตื่นมาดูโลกในอีกไม่ช้านี้

“อ๊ะ .. ฮื้อ ...ฮึก ...“

“พี่รักแบคนะ ...“ ชานยอลก้มลงจูบที่ข้างแก้มบาง ในขณะที่เอวหนาก็ค่อยๆโยกเข้าหาร่างบางอย่างโอนอ่อน จะ
กระทำรุนแรงก็ไม่ได้เพราะกลัวจะกระทบกระเทือน แต่ก็ใช่ว่าจังหวะที่เชื่องช้านี้จะทำให้บทรักของเขาทั้งคู่เสียอารมณ์ .... ถึงจะช้า แต่หนักแน่น ทุกจังหวะที่กระแทกเข้ามาล้วนแล้วแต่ทำให้น้ำตาของแบคฮยอนนั้นไหลออกมาอยู่ตลอดเวลา

“ฮื้ออ ....อ๊ะ ...แรงๆ อื้ออ“

            เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วทั้งห้อง ในขณะที่จมูกโด่งก็เอาแต่จะซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอขาวของแฟนตัวน้อยอยู่ร่ำไป ....

“ยังหอมเหมือนเดิมเลยนะคะ อ๊ะ“ เสียงทุ้มใหญ่เปล่งออกมาเพราะความเสียวซ่านค่อยๆประคองกอดร่างบางเอาไว้ก่อนจะซอยเอวเข้าหาถี่ๆ แต่ไม่แรงมาก จังหวะยังคงสม่ำเสมอจนร่างบางที่อยากจะดิ้นพล่านให้กับลีลาที่แสบร้อนนี้เหลือเกินแต่ก็ต้องระวังเอาไว้

“พี่ก็...ยังใหญ่เหมือนเดิมเลยนะคะ อ๊ะ ...ซี๊ดดด“ เสียงซี๊ดปากของแบคฮยอนเล่นเอาหัวใจของชานยอลเต้นไม่เป็นจังหวะ อยากทำให้แรงเหลือเกิน อยากเอาให้เดินไม่ได้ แต่ก็ต้องข่มใจไว้ 

“ปากหวานแบบนี้ ไม่กลัวพี่หลงเหรอ“

“ฮื้ออ.....จะทำ..อ๊ะ ให้หลง อื้ออ ..“

“เก็บเสียงไว้ร้องเถอะ อย่าพูดอะไรเลย อ่า“



พั่บๆ    
            เสียงกระแทกกระทั้นที่ดังถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนแบคฮยอนแทบบ้า พี่ชานยอลเริ่มคุมตัวเองเอาไว้ไม่อยู่แล้ว แค่ประโยคเอ่ยชมเมื่อครู่นี้ ทำไมเธอจะไม่รู้วิธีเอาใจร่างสูงล่ะ ... แค่พูดว่าของอีกคนมันดียังไง แค่นี้ชานยอลก็หลงระเริงมอมเมาไปกับเซ็กส์ของเธอแล้ว

“พี่...อ๊ะ ....ฮื้อออ“

“จะไปแล้วเหรอคะ .... “

“อื้ออ ไม่ไหวแล้ว เสียวมากเลย อ๊ะ“

            แบคฮยอนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างกระเส่า ใบหน้าหวานบิดไปมาจนคนด้านบนอดที่จะเอ็นดูลูกหมาตัวน้อยของเขาไม่ได้ จะกี่วันกี่ปี แบคฮยอนก็ยังน่ารักกับเขาเสมอ .... ไม่ว่าจะนานแค่ไหน

“ยังไม่อยากเสร็จเลยอ่ะครับ ... ขึ้นให้พี่ได้ไหมคนดี“ ชานยอลเอ่ยพูดเสียงหวานกล่อมแบคฮยอนให้ตายใจ

            ผู้ชาย เวลาที่มันอยากจะเอา มันไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแหละ ขอแค่ได้พูด ขอแค่ผู้หญิงยอม แค่นี้ผู้ชายอย่างเขาก็ย่ามใจอยากจะทำทุกอย่างแล้ว

“แต่หมอ...ไม่ให้เรามีอะไรกันท่านี้นะคะ..อ๊ะ.“ แบคฮยอนหลับตาแน่น มือบางสองข้างโอบรอบคอของร่างสูงเอาไว้ เอ่ยบอกออกไปตามความจริง มันอาจจะเป็นอันตรายต่อลูกในท้องเพราะว่าส่วนนั้นจะเข้าไปลึกเกินไป อาจจะทำให้ท้องของเธอได้รับความกระทบกระเทือนก็เป็นได้

“นั่นหมอนะครับ ไม่ใช่ผัว จะกลัวทำไมล่ะ หื้ม ... เชื่อฟังพี่นะครับ“


“แต่...“


กลับไปอ่านต่อนะจ๊ะ